NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
عَمْرِو بْنِ
أَبِي
الْحَجَّاجِ
أَبُو
مَعْمَرٍ حَدَّثَنَا
عَبْدُ
الْوَارِثِ
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ
إِسْحَقَ
عَنْ
يَعْقُوبَ
بْنِ
عُتْبَةَ
عَنْ
مُسْلِمِ
بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ عَنْ
جُنْدُبِ
بْنِ مَكِيثٍ
قَالَ بَعَثَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
عَبْدَ
اللَّهِ بْنَ
غَالِبٍ
اللَّيْثِيَّ
فِي
سَرِيَّةٍ وَكُنْتُ
فِيهِمْ
وَأَمَرَهُمْ
أَنْ يَشُنُّوا
الْغَارَةَ
عَلَى بَنِي
الْمُلَوِّحِ
بِالْكَدِيدِ
فَخَرَجْنَا
حَتَّى إِذَا
كُنَّا
بِالْكَدِيدِ
لَقِينَا
الْحَارِثَ
بْنَ
الْبَرْصَاءِ
اللَّيْثِيَّ
فَأَخَذْنَاهُ
فَقَالَ إِنَّمَا
جِئْتُ
أُرِيدُ
الْإِسْلَامَ
وَإِنَّمَا
خَرَجْتُ
إِلَى
رَسُولِ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَقُلْنَا
إِنْ تَكُنْ
مُسْلِمًا
لَمْ
يَضُرَّكَ
رِبَاطُنَا
يَوْمًا وَلَيْلَةً
وَإِنْ
تَكُنْ
غَيْرَ
ذَلِكَ نَسْتَوْثِقُ
مِنْكَ
فَشَدَدْنَاهُ
وِثَاقًا
Cündûb b. Mekis'den
demiştir ki:
Rasûlullah (s.a.v.),
Abdullah b. Gâlib el-Leysî'yi bir seriyye ile (savaşa) göndermişti. Seriyye de
ben de vardım. (Seriyyeyi oluşturan) askerlere el-Kedîd (denilen yer) de
bulunan el-Mülevveh oğullarına ayrı ayrı kollardan baskın yapmalarını emretti.
(Yola) çıktım. el-Kedîd (denilen yer)e varınca el-Haris b. el-Bersa
el-Leysi'yle karşılaştık ve onu yakaladık.
Ben (buraya) sadece
İslam'ı isteyerek geldim ve ancak Rasûlullah (s.a.v.)'e (varmak) için (yol'a)
çıktım, dedi. Biz de;
Eğer sen (gerçekten)
müslüman isen bizim seni bir gün ve bir gece bağlamamız sana zarar vermez. Eğer
bunun aksine ise biz de seni bağlıyoruz, dedik ve o'nu sıkıca bağladık.
İzah:
Ahmed b. Hanbel III,
468.
Bezlu'l-mechûd yazan,
Eş-Şeyh Halil Ahmed es-Sehârenfûrî'nin ifadesine göre, Rasûl-i zîşân
efendimizin sözü geçen seriyyenin başına kumandan olarak tayin ettiği kişinin
adı metinde geçtiği gibi Abdullah b. Galib değil, Galib b. Abdillah'dır. Her
ne kadar, bazı kayıtlarda bu kişinin ismi mevzumuzu. teşkil eden hadiste olduğu
gibi Abdullah b. Gâlib şeklinde geçiyorsa da kayıtlara bir yanlışlık eseri
olarak böyle geçmiştir. Doğrusu Gâlib b. Abdillah'dır. Siyer ulemâsının
verdiği bilgilere göre mevzumuzu teşkîl eden hadîs-i şerifte anlatılan hadise
hicretin beşinci yılında vuku bulmuş ve seriyye onbeş kişiden ibaretmiş.
Hattâbi'nin de ifade
ettiği gibi bu hadis-i şerif, kâfir olan bir esîri, bukağı ve kelepçelerle
bağlamanın caiz olduğuna delâlet etmektedir. Serbest bırakıldığı takdirde
şerrinden emin olunamayan veya kaçmasından korkulan tüm esir, cani ve mahbuslar
da bu hükme girerler.